تصویر گری مرگ در نهج البلاغه

تصویر از موثرترین ابزارهای نهج البلاغه برای انتقال افکار و مفاهیم به مخاطبان است. امام علی علیه السلام معانی انتزاعی را به مدد تصاویر، محسوس و خیال انگیز می نمایاند و در قسمت های مختلف نهج البلاغه برای نزدیک ساختن ذهن به حقایق و درک واقیعت ها از عنصر تصویرگری استفاده نموده است. تصویر آفرینی های آن حضرت در موضوع مرگ چنان افراد را به وادی خیال می کشاند که آنها خود را در آن صحنه و میدان احساس می کنند. دقت در انتخاب الفاظ و روش ترکیب آنها و بهره گیری از انواع صور بلاغی به همراه نغمه دلنشین عبارات چنان طراوتی به توصیفات آن حضرت بخشیده که هر مخاطبی را مجذوب خود ساخته وتحت تاثیر قرار می دهد. این مقاله هشت مورد از تصویرگری های مرگ را در خطبه های نهج البلاغه مورد بررسی و تحلیل قرار داده که این هشت مورد سایر تصویرهای مرگ را هم به نوعی در خود نشان می دهد. چهره هولناک مرگ در این تابلوها چنان ترسیم گشته که عواطف را برانگیخته و اعماق وجود انسان را لرزان و وجدانهای خفته را بیدار میکند.